Wicklow Way

Wicklow Way – Als verknochte Anglofielen passeerden Wales, Schotland en England allen al eens de revue voor wandel- of fietstochten. Ierland vult dat rijtje perfect aan en zo werd de Wicklow Way het toneel voor alweer een prachtige, maar pittige, tocht.

Een korte vlucht, naar Dublin, en twee busritten later komen we tegen valavond aan in het pittoreske Tinahely. We hebben maar vijf dagen tijd dus wandelen we niet het hele traject van om en bij de 130 km van uit Clonegal maar kiezen voor de 100 km tussen Tinahely en de Ierse hoofdstad.

Van Tinahely naar Dublin, stad van Molly Malone

Vijfdaagse hike door de Ierse Wicklow Mountains

↔ 101.27 km ↑ 3416 m  ↓ 3476 m

Dag I Tinahely – Mucklagh Hut

↔ 23.17 km ↑ 870 m  ↓ 588 m

Na een nacht in een hotel met een hoog ‘Fawlty Towers‘ gehalte vertrekken we rond de klok van tien voor onze eerste etappe. Onmiddellijk worden de nog koude spieren strak gezet en is het klimmen. De ijle wolken wikkelen zich als een grijs deken om de ons omringende groene heuvels.

Terwijl het hevig begint te stortregenen zoeken onze voeten houvast op het gladde wegdek. Eeen lokale boer roept ons met enige ironie toe van uit zijn auto: “Fáilte in Éirinn!“, welkom in Ierland. Meteen weten we ook waarom ze regenbuien hier ‘showers‘ noemen, geeft er dan iemand de shampoo even door?

Honderden schattig blatende lammetjes worden met een nog luider gemekker door hun bezorgde moeders ter orde geroepen als we passeren, steevast volgend met een langgerekte Ooooooh… van Katrien.

Miezerregen wordt afgewisseld met een flauwe lentezon. Het heuvelachtige landschap is een bont lappendeken in 50 tinten groen dat enkel wordt doorbroken door het felle geel van wiegende narcissen en bloeiende gaspeldoorn. Prachtig!

Vlaams onderonsje in de Mucklagh hut

Als we bij Iron Bridge komen denken we dat we er ‘bijna’ zijn, of dat is toch wat ik zeg tegen Katrien, die dit verstaat als ‘nog tien minuten wandelen’. Valt dat even tegen…. een steile helling kondigt zich ademloos voor ons aan, misschien net die kilometers té veel voor dag één. Met zware benen schuifelen we meter per meter processiegewijs de berg op.

Na enkele kilometers klimmen, haha ‘bijna’, arriveren we moe aan de houten Mucklagh hut waar we willen overnachten. Als de shelter al is ingenomen door vier jonge mannen zakt de moed ons in de goed ingevette wandelschoenen. Na een begroeting in het Engels zet ik me op een bankje om even op Katrien te wachten.

Uit de hut klinkt Oost-Vlaams gemompel: “Misschien heeft die wel bier bij.” gevolgd door jeugdig gegniffel. Ik stel de jonge snaken teleur, nu in het Vlaams, wat ze niet verwacht hadden en wat dan weer voor de nodige hilariteit zorgt. Het ijs is meteen gebroken.

De studenten zetten hun tent op en wij mogen de hut hebben. Het voelt alsof er iemand opstaat in de bus voor de oudjes 🥴, maar we zijn er wel blij mee. We maken nog samen een vuur, dat ons toch een beetje uitrookt, en kruipen vroeg onder het dons, een pittige eerste dag.

Dag II Mucklagh hut – Glendalough

↔ 25.0 km ↑ 760 m  ↓ 1033 m

De dag begint regenachtig en dat zal niet veel meer veranderen in de komende uren. Terwijl uit één van de tenten de dwingende boodschap komt dat iedereen moet opstaan zetten wij onze eerste stappen al. Het is meteen stijgen tot aan een vaalbruin veenplateau dat zich hult in mysterieuze mistbanken.

We dalen via een breed grindpad af naar de Glenmalure Valley waar we in de Glenmalure lodge ons opwarmen met dampende koffie en romige chocomelk. Drie Belgische jonge vrouwen wandelen enthousiast naar buiten voor een dagwandeling maar staan al even snel terug in de donkere pub. Het giet pijpenstelen en dus blijven ook wij nog even aan onze warme zitbank gekluisterd.

De neerslag lijkt niet van plan om dadelijk een pauze te nemen dus gaan we toch maar terug op weg. Het loopt weer stevig op, aan de Mullacor shelter, die al goed bevolkt is met wandelaars, schuilen we weer even. Terwijl we pikante noedelsoep maken om ons op te warmen maken we een praatje met onze Ierse lotgenoten.

Als we onze tocht verder zetten zien we door het snel bewegende wolkendek de panoramische uitzichten op o.a. Lugnaquillia, de hoogste berg van Wicklow.

Pretpark

Tussen Mullacor en Lugduff bewegen we behoedzaam over de glibberige promenade van treinbils, door een drassig veengebied. Stapvoets dalen we nadien af naar de prachtige Lugduff-vallei. Naarmate we Glendalough naderen wordt het steeds drukker om ons heen. En dan, wanneer we de Poulanass-waterval bereiken, lijkt het alsof we ons op een zonnige zomerdag in een pretpark bevinden – althans wat betreft het aantal mensen, niet het weer.

Honderden mensen lopen (voor onze voeten) over de thans brede promenade te kuieren en slenteren in de richting van het klooster van St. Kevin. We worden er, mede door de vermoeidheid én een volle blaas, een beetje kribbig van. Een beetje haastig passeren we de archeologische site en nemen onze intrek in het Glendalough Hotel.

Het bed is er zacht, het bad warm en de Guinness bitter en romig. De verwarming staat er af en het eten is er recht evenredig koud… een duidelijk voorbeeld van een toeristische plek waar het allemaal zo nauw niet komt, zolang de drommen toeristen blijven toestromen is kwaliteit blijkbaar niet de hoogste prioriteit.

Dag III Glendalough – Djouce Mountain

↔ 23.1 km ↑ 976 m  ↓ 576 m

Na een stevig maal in de kille ontbijtzaal gaan we terug op pad, we verlaten even de Wicklow Way om ons, twee kilometer verderop, te gaan bevoorraden in Laragh. In een kleine kruidenierswinkel kopen we wat pasta, saus, cheddar en gerookte ham. Een paar honderd meter hogerop kunnen we de trail gewoon terug oppikken.

We stijgen tot aan de Brushers Gap schuilplaats waar we even uitrusten in een lekker ochtendzonnetje. Een dapper roodborstje met één pootje lijkt niet bang te zijn en zorgt voor vertier vlak voor onze voeten.

Nadien volgt een beetje verder een (te) lang stuk op verharde weg waar we niet echt vrolijk van worden. Gelukkig is er aansluitend beterschap. Als we eten opwarmen aan een kabbelend beekje komen we de jongens van dag één terug tegen, eentje loopt in een fel azuurblauwe Deliveroo jas wat ons doet wegdromen van betere maaltijden dan gedroogde soep. Helaas, er zit niks in zijn rugzak.

Wat volgt na het eten zijn de mooiste stukken, volgens ons, van de Wicklow Way. We zitten dan ook op het kruispunt van vier (Avonmore, Glenmacnass, Glendasan and Glendalough) gletsjer valleien en het is er prachtig.

Wondermooie panorama’s

In het Ballinastoe Woud wandelen we over een aangelegd planken pad door donkere bossen die wat akelig aandoen, je verwacht hier achter elke boom een trol, elf of heks tegen te komen.

Eens boven de boomgrens strekt het heidelandschap zich open en zijn er prachtige vergezichten. Het monument van J.B. Malone (verantwoordelijk voor de oprichting van de Wicklow Way als erkend wandelpad) boven Lought Tay was wat ik in gedachten hadden om onze tarp op te zetten. Het is er echter wat druk, heel modderachtig en er is weinig beschutting. We besluiten verder door te wandelen, weinig andere keuze…

Stormachtige nacht

Als we gezapig verder White Hill opwandelen over de gladde planken blijkt dat niet perse de beste keuze. Het weer wordt erger en er zijn in het veengebied amper droge en/of vlakke plaatsjes te vinden. Blijven gaan is de enige optie. Een vijftiental herten, (geïmporteerde Japanse Sika-herten zijn hier lang geleden ontsnapt en gekruist met de inheemse edelhertenpopulatie) kijken ons in dit mistige hoogland verwonderd aan alsof we niet goed snik zijn, terecht. Veel oog hebben we niet meer voor de beestjes.

We steken Djouce Mountain over en beginnen aan een afdaling over smalle singletracks die zich hebben omgevormd tot kleine kolkende stroompjes. Een stevige ram met gigantische hoorns passeren geeft nog even een laatste adrenalinestoot. Het wordt laat en we moeten kamp opzetten, de plaats is niet ideaal want het water blijft de berg afstromen.

Als de tarp opstaat koken we de pasta met hesp en zachte kaas en proberen ons zo goed mogelijk te organiseren. In de loop van de nacht draait de wind en neemt in kracht toe. De tarp gaat wild tekeer onder de beukende windstoten en het dikke wolkendek drijft gewoon de tarp binnen. De fijne damp geeft het gevoel van een Turkse hamman, maar dan wel een bijzonder ijzig stoombad deze keer. Slapen gebeurd met stukken en stoten terwijl kleine riviertjes zich rond ons heen vormen.

Dag IV Djouce Mountain – Dublin Marlay Park

↔ 30.03 km ↑ 810 m  ↓ 1270 m

‘s Morgens is alles onvermijdelijk kletsnat. We houden het hoofd koel, wat niet zo moeilijk is in de gegeven omstandigheden, en kijken wat het beste plan is. ‘Warm aankleden en in beweging geraken‘ klinkt het unisono.

Alles gaat klam en vochtig (lees: doorweekt) de rugzak in, voeten worden in bottines gewrongen en nog voor het ochtendgloren zijn we terug op pad. Dikke regendruppels striemen in onze verweerde gezichten en rollende mistwolken dansen mystiek door de donkere maar kleurrijke vallei.

Het is wel een ongelofelijk mooi stuk dat doet denken aan de Schotse highlands. We zakken naar de kolkende Dargle rivier waarna we terug fluks stijgen. Zijn we nog aan het wandelen of doen we intussen aan canyoning, het verschil is héél klein geworden.

Als we boven zijn horen we de woelige Powerscourt waterval zich naar beneden storten. Het watergeweld laat zich echter niet zien, dikke wolkennevel verstopt de hoogste waterval van Ierland achter een ondoorzichtig mistgordijn.

We moeten eerlijk zijn, de moraal staat bij momenten ergens op het vriespunt, maar we trekken ons op aan het feit dat er na enkele kilometers een jeugdhotel is. Er wordt luidop gedroomd van stomende koffie, droogruimtes en rijkelijke Ierse ontbijten… Alleen… de kilometers verlopen en het Knockree hotel valt nergens te bespeuren. Hebben we iets gemist? Als we terug ontvangst hebben en Dr. Google consulteren blijkt bovendien dat de herberg permanent gesloten is en momenteel dient als opvang voor Oekraïense vluchtelingen. Sowieso waren we dus blij geweest met een dode mus.

Laatste loodjes…

Het zonnetje komt er wel door, we ontbijten in een bos met calorierijke granola met melkpoeder en overlopen de verschillende opties, waarvan er eigenlijk geen enkele aantrekkelijk klinkt.

Op tijd stoppen en hopen dat het weer ons goed gezind blijft om alles wat uit te drogen? Een mogelijkheid zonder garantie op succes. Optie twee, doorwandelen naar Dublin. Dat zal een stevige opdracht worden, met meer dan 30 km op de teller, maar heeft wel het vooruitzicht van een warm bed, bad en eten. Optie twee zal het worden, al is dat met een met lange tanden en de bezorgdheid dat een pijnlijke knie dat niet gaat houden.

Dus stappen we door, langs een saai stuk baan, de Dublin Mountains in. Als we op het hoogste punt komen strekt de Ierse hoofdstad zich uit onderaan de heuvel. Een lange afdaling brengt ons in Marlay Park, het vat is leeg en aan de laatste honderden meters lijkt geen einde te komen. Uiteindelijk komen we aan het muurtje dat als vertrek- of eindpunt van de trail dient. De vrouw in het nabije ijskarretje kijkt ons bedenkelijk aan.

Lazarus leek op een Olympische atleet in vergelijking met hoe we de laatste 500 meter naar de bushalte afleggen. De buschauffeur, een figuur met een blik zo scherp als een scheermes, zegt met forse stem:”Only cash“. Gelukkig is er nog Katrien, die volhoudt dat ze geen cash heeft en er, godzijdank, na een potje huilen van vermoeidheid, waarschijnlijk heel zielig uitziet. We mogen, voor één keer, gratis mee naar het centrum van Dublin. Een extra dagje citytrippen lijkt nog even onmogelijk voor het lijf maar dat zijn zorgen voor morgen.

Wat een trip! Alweer een reis van doorzettingsvermogen, onverwachte ontmoetingen en gedeelde verhalen. Groot-Brittannië in het voorjaar, het was eerder al een uitdaging en dat zal het blijven. Volgend jaar dan toch maar richting het zonnige Madeira 😅 Met een licht hart en zware voeten verkennen we nog twee dagen het prachtige Dublin, a fair city, where the girls are so pretty.

Kaart Wicklow Way

Hoogteprofiel Wicklow Way

Wicklow Way GPX

Wicklow Way praktisch

Vervoer

Naar Ierland en terug

De makkelijkste en goedkoopste manier om er te geraken is vliegen naar Dublin. Het vertrek of aankomst ligt in Marlay Park (9 km buiten het centrum) in de hoofdstad. Er zijn verschillende vliegmaatschappijen die op de Ierse hoofdstad vliegen en het is tevens de thuisplaats van lage kostmaatschappij Ryanair, hun vluchten zijn dan ook dikwijls heel betaalbaar.

Naar de start van de Wicklow Way

De trail is niet de makkelijkste om te bereiken of terug te komen. Start je in Dublin dan neem je de bus van aan de luchthaven (750) richting Wesley College, van daar is het nog ongeveer 2 km wandelen tot Marlay Park waar de trail start. Een taxi is natuurlijk ook een mogelijkheid.

Van uit het centrum neem je makkelijk een bus die stopt en vertrekt op 200 meters van de start of aankomst van de trail.

Wandel je liever, zoals veel mensen in de richting van Dublin kan je van aan de luchthaven bus 2 naar Ferns nemen, die doet er ongeveer twee uur over. Van daar moet je wat zoeken, een taxi (20 min) is een optie of liften blijkt in het vriendelijke Ierland ook prima te lukken.

Er is ook een busservice die je van het station van Rathdrum naar het vertrekpunt brengt dat je het beste ligt. Informatie en tijdschema’s check je best op hun website wicklowwaybus.com. Houd er dus rekening mee dat dit geen lijndienst is en vooraf gereserveerd moet worden.

Wijzelf hebben de 130 km lange tocht een stukje ingekort omdat we slechts vijf dagen (wat er dus vier werden) tijd hadden. We namen aan de luchthaven bus 2 naar Arklow (1u25min, net naast twee supermarkten dus handig als je nog inkopen moet doen), van daar ging het met bus 4975 (40min, enkel cash of via een app) verder naar Tinahely dat precies op de route ligt. Daar hebben we overnacht om ‘s ochtends aan de Wicklow Way te kunnen beginnen.

Overnachten op de Wicklow Way

Hotels en B&B’s

Wil je op de trail blijven dan zijn de overnachtingsmogelijkheden soms beperkt. In o.a. Tinahaly, Glenmalure en Glendalough zijn er mogelijkheden op de route. Her en der zijn er nog mogelijkheden maar dan moet je natuurlijk uitkijken of dit een beetje uitkomt met je etappes.

Wildkamperen

Bivakkeren in de vrije natuur in Ierland is in principe niet legaal, tenzij de landeigenaar toestemming geeft. Wildkamperen is echter wel gedoogd in delen van het Wicklow Mountains National Park en op vergunningbasis bij Coillte. Uitzondering op de regel: het toeristische Glendalough-dal. Daar is bivakkeren
uitdrukkelijk verboden, er is wel een hotel.

Wicklow Mountains National Park heeft geen kampeer- of caravanplaatsen met service, maar als u een meerdaagse wandeltocht plant en op zoek bent naar een wilderniservaring, bent u van harte welkom om uw bivak op te zetten, zolang u zich maar aan de Wild Camping Code houdt – dat betekent dat er geen vuur mag gemaakt worden , het zorgvuldig omgaan met ontlasting en afvalwater.

Volg de opgelegde regels:

1. Kampeer op minimaal 500 meter van een weg waar een voertuig kan worden vervoerd en op minimaal 500 meter van een gebouw.
2. Zorg ervoor dat uw camping visueel onopvallend is en dat u deze achterlaat zoals u hem heeft aangetroffen – of beter nog.
3. Verplaats je tent na elke nacht zodat de vegetatie zich kan herstellen.
4. Neem al je afval terug mee, zelfs als het biologisch afbreekbaar is. Dieren en erosie kunnen begraven afval blootleggen.
5. Houd je zeep en tandpasta op minimaal 50 meter afstand van waterlopen.
6. Wanneer je de afwast, doe dit dan op 50 meter afstand van open water, verdeel je afvalwater en giet het nooit in meren, beken of rivieren.
7. Gedraag je op een manier die de lokale gemeenschap, wilde dieren of andere bezoekers niet stoort.
8. Kampvuren zijn niet toegestaan ​​in het Nationaal Park.

Shelters

Er zijn drie shelters langs het pad, vlakbij Scarr Mountain, boven Glenmalure en vlakbij de Iron Bridge in Aughavannagh. Ze zijn geschikt om in te slapen met een slaapmatje en slaapzak. De hutten zijn aangeduid op de bovenstaande map. In praktijk kwam maar één hut overeen met onze geplande etappes.

Bagagevervoer

Wicklow Way Baggage is een bedrijfje dat speciaal is opgericht om te helpen bij bagagevervoer tussen b&b’s, hotels en hostels langs de Wicklow Way. Dit bedient de volledige route langs de Wicklow Way, van Marlay Park in het noorden tot Clonegal in het zuiden.

Het ophalen begint om 9.00 uur en de leveringen duren tot 16.30 uur. Voor wandelaars geldt een toeslag van € 10 (2024) per tas per dag met een maximaal opgegeven gewicht van 15 kg per tas. Op aanvraag kunnen groepstarieven worden aangeboden. Boeken kan rechtstreeks op hun website.

Geld

Ierland ligt in tegenstelling tot z’n buur Noord-Ierland gewoon in Europa en heeft als munteenheid de Euro. Zo kan je gemakkelijk je Guinness in de pub betalen. Bijna overal in Ierland worden zowel bankpassen als creditcards geaccepteerd, behalve op sommige bussen dus. Ook zijn er in de grotere agglomeraties geldautomaten te vinden wanneer je geld wilt opnemen. Op de trail zelf zijn de mogelijkheden beperkt. Gewoon al wat cash meenemen is het slimste.

Bevoorrading

Verwacht geen grote supermarkten op de route, wees dus goed voorbereid. Er zijn enkele kleine winkeltjes en hier en daar een pub. Ben je bereid van tijd tot tijd wat af te wijken van de route en extra kilometers te doen zijn er wel meer mogelijkheden.

Wij gingen ons halverwege herbevoorraden in Laragh, iets voorbij Glandalough en een klein stukje van de trail. Het is een kleine kruidenierswinkeltje/bakker/tankstation/slijterij met een beperkt aanbod. We vertrokken dus met twee dagen voorraad en kochten daar voor de rest van de trip.

Route en bewegwijzering op de Wicklow Way

Echt creatief waren de Ieren niet bij de bewegwijzering. Je volgt een geel standaard icoontje van een wandelaar, meestal vergezeld van een gele pijl die de richting aan geeft.

De wandelroute is goed aangegeven in beide richtingen. De GPX is een handig hulpmiddel maar niet noodzakelijk om het pad te kunnen volgen.

Gidsen en kaarten Wicklow Way

Er zijn enkele gidsjes die de weg beschrijven. Zelf ben ik nogal fan van de Cicerone gidsen met veel info en kaartjes.

Er is ook een kaart in PDF formaat die je kan downloaden

Weer op de Wicklow Way

Wicklow Way Weer op de Wicklow Way

Het weer in Ierland kan, net als in Groot-Brittannië grillig en onvoorspelbaar zijn, zeker in het voor- en najaar. Wees voorbereid op alle situaties.

Links

• Volg de trail nieuwtjes op hun Facebook pagina
• Volg ons op Facebook en Instagram
• Officiële website Wicklow Way

Extra dagen

Heb je genoeg dagen vakantie in Ierland bezoek dan zeker de volgende bezienswaardigheden op en op korte afstand van de Wicklow Way.

• Vooreerst Dublin natuurlijk. Ga er kijken naar het Book of Kells, een meesterwerk van kalligrafie uit de 9e eeuw. Bezoek er het Guinness Storehouse en proef een pint in de Gravity Bar en geniet van het panoramische uitzicht over de stad. Live muziek in één van de vele pubs van Temple Bar, de voormalige gevangenis Kilmainham Gaol, Dublin Castle, de Kathedralen,…

• Powerscourt Estate en waterval. uitgestrekt landgoed dat bekend staat om zijn huis, prachtig aangelegde tuinen en waterval.
• Glendalough en de St.-Kevins abdij.
• Lough Dan en omgeving

Ierland biedt nog veel meer, dus laat je verrassen door de charme van dit prachtige land! 🍀

Foto’s Wicklow Way

Vragen en opmerkingen over de Wicklow Way

Heb je een vraag of opmerking over deze tocht? Stel ze helemaal onderaan deze pagina